Dinsdag 16 juni 2015

Dinsdag 16 juni 2015
Ontwaken in .... we hebben de locals beloofd er geen ruchtbaarheid aan te geven.
KM 44022

Het zit erop…. deze hele lekkere relaxte week op deze fantastische plek ergens op het eiland Evia.

De bakker is ook vandaag weer stipt op tijd. Precies om acht uur horen we de claxon van zijn auto en kopen we voor de laatste keer een psomi bij hem.
Het doet ons denken aan vroeger,  ‘toen geluk nog heel gewoon was’, toen bakker van Thiel nog met zijn bakfiets het brood bij ons thuis in Beuningen kwam bezorgen.

We willen vanavond in Valimitika zijn, een plaatsje op ongeveer een uur rijden afstand ten oosten van Patras, de havenstad in het noorden van de Peloponnessos.
Vanaf Patras vertrekt a.s. donderdag onze ferry naar Ancona in Italie.
In Valimitika wonen (Griekse) vrienden van ons, die we tijdens elke Griekse camperreis bezoeken. We zullen ze morgen (woensdag) gaan bezoeken, maar vanavond willen

we alvast arriveren op onze vaste overnachtingsplek bij taverne Touristiko Valimitika.

Nog een laatste keer zwemmen in deze heerlijke kraakheldere zee, en nog een laatste keer luieren en met voetjes en de voetjes van de stoel in het water. Wat hebben we het hier naar onze zin gehad!

Goed 12:00 vertrekken we, en kiezen voor de snelste weg naar Valimitika. Dat is via de tolweg die boven Athene langs loopt.
Eerst moeten we Evia nog af, en dat doen we via de brug bij Halkida.
Vandaar de E75 op die boven Athena naar recht buigt en dan de E94/65 wordt, richting Patras en Korinthos.
Het is wederom een snoeihete dag. De temperatuur tussen onze bus en het asfalt schommelt volgens de gegevens op het dashboard tussen 37 en 39 graden, en de motorairco heeft moeite om de grote ruimte van de bus op 20 graden te houden.
Met de ramen open rijden brengt écht geen verkoeling; het is alsof er aan beide zijden iemand met een grote föhn naar binnen blaast.

Monique wil graag nog een keer een tussenstop maken bij het Kanaal vanKorinthie.
We hebben dit al een aantal keren eerder bezichtigd, maar nu we er toch vlak langs komen pakken we het toch nog maar een keer mee. Het blijft toch een bijzonder iets.

Als we op de P uitstappen slaat de warmte ons om de oren. Warm is leuk, dit is net iets tuh.

De brug is ondertussen ook door verliefden ontdekt die er met de ‘slotjes der liefde’ hun liefde voor elkaar willen vereeuwigen. Als het echter net als met de slotjesbrug in Parijs zal vergaan is het te hopen dat de verliefden niet al teveel geloof aan de symboliek hechten, want dáár zullen de slotjes verdwijnen.

Wij hebben geen slotje bij ons (hechten er ook geen geloof aan), dus krast Monique onze ‘M’-en, k(r)u(i)sjes, en ‘2015’ dan maar in de leuning zoals zovelen al gedaan hebben.
Het geld in Griekenland is toch op dus overgeschilderd zal het voorlopig niet worden.

Bij een souvenirkraam koopt Monique een paar kleine kleurig geborduurde tasjes om als cadeautjes weg te geven, en dan gaan we vlot weer verder in onze bus die ondertussen alle opgedane koelte is kwijtgeraakt.

We zitten al heel snel weer op de E65. Inmiddels hebben we al ongeveer 30 euro aan tol betaald, en dat vinden we toch aan de forse kant. Een stuk voorbij Korinthos wordt het tolvrij, en terecht, want er wordt heel druk aan deze weg gewerkt en tot aan de afslag Aegio is voor het grootste deel slechts één rijstrook beschikbaar met een snelheidsgebod van 60 km. Niet echt prettig rijden, maar het alternatief pal langs de kust schiet ook niet echt op.
We zijn benieuwd hoe het volgend jaar zal zijn met de E65. Grote delen van de opknapbeurt zijn/worden met EU-geld bekostigd…

Tegen zevenen gaan we de snelweg bij Aegio af. Eerst tanken we bij het plaatsje Temeni water bij een fabriek voor bronwater, die buiten haar poort als service een bron heeft geïnstalleerd waar onbeperkt water getapt kan worden. Om verspilling tegen te gaan is er een bewegingssensor tegen te gaan.
Wij tanken onze watertank en drinkflessen vol en rijden de laatste vijf minuten naar de taverne Touristiko Valimitika.

Het dorpje Valimitika stelt niet veel voor. Onze eerste campertrip naar Griekenland, een jaar of negen geleden startte in Valimitika. Toen was het dorpje nog heel campervriendelijk en was het mogelijk om met campers pal aan het strand en tussen de bomen van een parkje te bivakkeren, vlakbij een taverne van dezelfde eigenaar als die van Touristiko Valimitika.

Dat parkje is ondertussen gemoderniseerd. De meeste bomen zijn gekapt, het stuk grond bestraat en met een muurtje omheind, en er zijn publieke wc’s gebouwd waar ze ongeveer vier jaar over gedaan hebben. Echt waar.
Er mag door campers ook niet meer geparkeerd worden gedurende de nacht en daarmee heeft Valimitika voor camperaars de charme helaas verloren.
Lees voor meer ervaringen over ‘no camping’ in Valimitika ook maar eens: http://mm2greece2013.blogspot.nl/2013/09/op-griekse-visite.html

Nu kunnen we slechts nog parkeren op de P bij taverne Touristiko Valimitika, gewoon tussen de auto’s van de gasten van het restaurant. Niks bijzonders maar voor enkele dagen prima, met name omdat het restaurant een gezellige tuin heeft en een stuk kiezelstand met ligbedden.
Van het eten weten we dat het goed is, met aandacht geserveerd, en het personeel uiterst vriendelijk.

Ook nu weer. Monique bestelt een voor haar bekende pizza en ik een pork steak zoals ik hem alleen maar hier kan krijgen. Echt jammie-jammie!
Leuk, we zijn er weer. De plek waar het camperen in Griekenland voor ons ooit begon.

Truste.

Dinsdag 16 juni 2015
Overnachten in Valimitika
KM
38.23483  22.14127

overnachting vandaag

route vandaag (behalve eerste deel ... :))