http://mm2austria2012.blogspot.com/p/kaart.html

zaterdag 30 mei 2015

Zaterdag 30 mei - In het spoor van de ezelpoep

Zaterdag 30 mei
Ontwaken op de P bij Prionia, Griekenland.
KM
40.08402   22.40686

We slapen licht en worden af en toe wakker van het gebel van - wat we denken - geiten.
Op een gegeven moment midden in de nacht komen ze wel erg dichtbij, en aan het geluid van de hoeven te horen zijn het toch wel heel erg grote geiten. Als ik opeens het idee heb dat ze naast mijn bed staan en voel dat iets contact maakt met de camper, loop  ik naar het raam en zie nog net 2 op paarden of ezels gelijkende dieren wegvluchten. Nee Monique het ligt niet aan de ouzo.
Daarna komen ze niet meer terug, of wij horen het niet meer.

We starten ongeveer 09:00 uur met de wandeling terwijl ...
het nog echt fris genoeg is voor de fleeces.
Is het in het begin nog lieflijk en lijkt het op wat grote rotsblokken ná op de bossen van Berg en Dal, daarna wordt het een stuk pittiger. De fleeces gaan al snel uit als we op een gegeven moment bijna voltijd in de zon lopen. 


Behalve op stenen en boomwortels moeten we constant op  onze hoede zijn voor ezelpoep. Of paardenpoep. Aan de grote van de uitwerpselen te zien is het afkomstig van ezels of muilezels of op zijn hoogst kleine paarden. Niet dat we verstand hebben van dit soort poep maar het is een sterk vermoeden. Een en ander ontwijkend maakt de tocht opwaarts voor ons nog intensiever, want de dieren volgen uiteraard het meest ideale spoor, die zijn niet gek.

We waren een beetje bang dat het misschien druk zou zijn op dit traject. Vorig jaar deden we de Ben Nevis (Schotland) en toen was het in het voorseizoen al bijna een in een file omhoog. In de uren die wie nu wandelen hebben we hooguit tien mensen gezien, maar ondertussen wel ook bijna evenveel muilezels en/of paarden.  Onze enige conclusie kan zijn dat ze - volgeladen met zakken - op weg zijn naar de schuilhut Refugee Spilios Agapitos.

Na heel lang zo’n mini karavaan een stuk achter ons te hebben gehad halen ze ons in. Op één van het muilezels van het voorste setje is de dri(j)ver gezeten en daarachter volgen met soms een afstand van honderd meter nog enkele dieren geheel zelfstandig.
Als je wel eens een documentaire hebt gezien over bergbeklimmen, en hebt opgelet hoe de klimmers naar boven lopen, weet je nu waar ze dat van af hebben gekeken. Van de muilezels op de Olympus! Een halve minuut in een gestaag ritme omhoog, dan een korte pauze om op adem te komen, en dan weer door.  Bepakt en bezakt met spaghetti, melk, meel, water, gehaktballen in blik en de rest van wat ze in de schuilhut allemaal nodig hebben. Nee, da’s geen pretje voor die dieren.
Ik weet dat er bevolkingsgroepen zijn die geloven als dier te reïncarneren, nou dan moet je het toch weel heel erg bont hebben gemaakt als je als muilezel op de Olympus wederkeert op aarde. Ik hoop dat ik toch wel zo voorbeeldig heb geleefd dat ik op zijn minst terug kom als (niet gecastreerde) huiskater die ook naar buiten mag. Gewoon op zijn tijd thuis het eten voorgeschoteld krijgen, ook eens lekker de buitenlucht in om een muisje of musje te scoren, op zijn tijd de poes van de buren eens lekker te verwennen, en als ik zin heb bij het bazinnetje op de schoot te springen om lekker gekroeld te worden zonder een tegenprestatie te leveren.
Ja, op deze hoogte gaat er van alles in je hoofd om.


Die gaat echt niet aan de kant Monique.
En ik zou ook niet achterlangs lopen...

Mogelijk dankzij de hoogte en de oplopende temperatuur, zelfs als we op een gegeven moment een breed sneeuwspoor moeten oversteken, krijgen we het toch wel steeds zwaarder.
Gelukkig bereiken we na ongeveer 4 uren wandelen de schuilhut, iets later dan de muilezels, die net afgeladen worden door het personeel.
Het is een gezellige boel daarboven. Wandelaars en muilezels lopen als gelijkgezinden door elkaar heen over het terras.

Ondanks dat we hebben gezorgd voor voeding en drinken onderweg zijn we opeens hongerig als we mensen op het terras aan een Griekse salade met brood zien zitten. Waarom ook niet hier alvast de hoofdmaaltijd zodat we straks eenmaal terug in onze bus met een kleinere maaltijd af kunnen?
Binnen in de typische sfeer van een berghut bestellen we een Griekse salade met brood en een bord spaghetti Bolognese. Verdiend!

Het weer is prachtig. De top van de Olympus in zicht, maar…… die gaan we (nu) niet doen. We vinden het welletjes zo. Vooral het laatste stuk naar de top (Mytikas) schijnt redelijk rutschig te zijn en het weer schijnt daar zomaar om te kunnen slaan.
Wie weet, een andere keer misschien.

Na de goede maaltijd en een klein uur rust vangen we de terugtocht aan. Een uur korter maar op een andere manier net zo pittig als de heenweg. Óp is een billenkiller, néér een knieënkiller.
Maar wat was het een mooie tocht. Absoluut doen als je in de buurt bent, zeggen we.
Nu hadden wij geluk met het weer natuurlijk. Het kan nog heter zijn, het kan bewolkt zijn of regenen, wat elks op zijn eigen manier de wandeling zwaarder kan maken. 

Hier een aardig filmpje wat de klim aardig weergeeft (geen filmpje van ons dus).


Zoals altijd gingen we (naar eigen mening) goed voorbereid op pad. Voor wie het weten wil:
Rugzakken met heupgordel, shirt korte mouw, shirt lange mouw (muggen), fleece, compact regenjack, lange broek G1000, stevige bergschoenen, poles, Buffs dun en dik, hoed (tegen zon/regen/muggen/teken, noodverbandset, cree-zaklamp, zakmes, antidog-spray (pepperspray dus), In de rugzak een camelback van 1,5 liter, maaltijdrepen, mobiele telefoon (opgeladen!) en ik nog een een Garmin GPS en een borsttas voor de spiegelreflexcamera. 
Voor deze wandeling misschien wat teveel, maar het weer in de bergen kan zomaar veranderen.

Omdat we geen zin hebben om wederom muilezels aan de deur te hebben middernacht rijden we voor het nachtlager een klein stukje terug naar het klooster Ag. Dionissias. Vanwege de schuinte van de P rijden we de bus aan één zijde op de oprijblokken waarmee hij exact waterpas komt de staan. Da’s lang geleden, want normaal kijken we niet op kleine afwijkingen.
Dan is het eten, douchen, en op tijd met de vermoeide lijven en voldane hoofden op bed.

Truste

Zaterdag 30 mei.
Overnachten op de P bij Monastery Ag Dionissias, Griekenland.
KM
40.09868   22.43486


Geen opmerkingen: