Maandag 25 mei 2015
Ontwaken bij de stalen Plaka brug
KM 42979

39.45488   21.03406

Echt rustig is het hier niet. Het is de rivier Arachtos die over de duizenden kleine en grote stenen voorbijraast, en om de zoveel minuten komt daar nog het gerammel bij van de stalen brug op honderd meter afstand als er weer een auto over het met stalen platen beklede wegdek rijdt.

De vogeltjes zijn er echter aan gewend want als je goed luistert hoor je ze volop door al het geroezemoes heen. Wij doen maar mee en komen fluitend de camper uit want wat is het een prachtige locatie. Voor een vakantiehuisje op zo'n plek zou je bij ons een godsvermogen betalen. Wij krijgen het voor een paar dagen voor niks. Met zelfs stromend water bij de hand en - weliswaar met een zwak signaal - internet.

Voor vanmiddag staat raften gepland. In Nederland hebben we ....

reeds contact gehad met Cristos van Active Nature, en gisterenmiddag hebben we via de telefoon met hem afgesproken dat hij ons vanmiddag om 15:00 uur hier oppikt. Een beetje spannend vinden we het allemaal wel maar de 'rit' van 2 uren over de rivier is van gradatie 3 en dat kan nog steeds voor beginners. We hebben ooit eerder geraft enkele jaren geleden over de Acheron bij Gliki, maar dat was zo tam dat we op sommige momenten de buitenboordmotor nodig misten.

We zullen zien. Voorlopig hebben we nog tijd zat die we besteden aan o.a. een handwasje.

Verdere afleiding hebben we van een groep kanovaarders die 100 meter verderop 'gelegerd' zijn in een Canoe-Camp. Een provisorisch en tijdelijk ingericht Duits kamp. Toiletten en stromend water zijn er zeer waarschijnlijk niet want  's ochtends zien we mensen in de rivier (in) hun blote kont wassen en om de haverklap met een pioniersschep met een toiletrol om/de steel het bos in lopen. Nee, dan hadden we van een Duits kamp meer verwacht...

Tegen enen gaat de hele groep gekleed in neopreen en kano het water in, wat er kleurrijk uitziet. Tegen 15-en halen we de was binnen, trekken alvast de zwemspullen aan en wachten dan op Cristos die mooi volgens afspraak verschijnt.

Een leuke vent die ons vertelt dat we inclusief hem met zijn 3-en zijn. Mooi, dan hoeven we met niemand te twisten om de beste plaatsen. De vraag is alleen of de beste plaatsen voor ons tweeën vanuit het oogpunt van wegligging gezien ook echt de beste plaatsen zijn qua comfort.

We moeten straks helemaal voorin de boot en dat lijkt me de plaatsen om/ de eerste klappen (lees water) op te vangen.

Ondertussen vangen we in de 3 kwartier rijden naar de vertrekplaats al wat klappen op in zijn Ford busje, dat probleemloos met zijn dubbellucht achterwielaandrijving de stijle haarspeldbochten neemt. De typisch Griekse kuilen lijken echter dubbelhard aan te komen.

Cristos is een aardige en bescheiden vent. Hoewel wij weten dat hij een op hoog niveau presterend kanovaarder is vertelt hij slechts dat hij al van af 10 jarige leeftijd kanoot en op het moment vooral veel kano-les geeft in Ioannina.

Tijdens de reis wijst hij ons nog op van alles en nog wat. Voor mij ook erg leuk dat ik nu eens goed om me heen kan kijken. Het rijden door de bergen hier vergt toch wat meer oplettendheid dan een reguliere recht-toe-recht-aan weg waar je eventueel altijd nog opgevangen wordt door een rail. Hier kieper je op veel plekken gewoon meteen in het oneindige diepe.

Onderweg pikken we de bijrijder op die straks de bus met onze kleding weer naar de brug bij Plaka zal rijden. Daar zullen wij dan weer met de boot aankomen.
Wij stoppen nu bij de brug van politsa. Daar gaat de kleding uit, de pakken aan en de zwemvesten om en de helmen op. Het zwemvest is van het type Dolly Parton en de helm van het type ‘het is dat het functioneel is maar ……’.

De eerste foto die van ons in deze uitrusting gemaakt wordt zou zo maar in de categorie ‘buitenaardse wezens veroveren Griekenland’ geplaatst kunnen worden. We twijfelen erg of we de foto zullen posten. In een eventuele sollicatie van een van ons naar een vrij serieuze vacature zou de foto zomaar tegen ons kunnen werken. Aan de andere kant zouden we met deze foto in onze CV zonder verdere moeite bij Cliniclowns of dergelijke acuut aangenomen worden. We twijfelen nog.

Als we de boot langs de rotsen naar het water trekken passeren we en passant nog twee slangen. Goed, Cristos lacht erom maar voor Monique die al nachtmerries krijgt van een beetje douwpier is het toch een hele ervaring.

In het water krijgen we eerst wat instructies over het hoe en waarom. Ingewikkeld is het niet. We hebben ‘forward’, ‘back’ en ‘stop’. En wat we moeten doen als we onverhoopt uit de boot stuiteren. Altijd goed om te weten natuurlijk .

Dat voorin inderdaad de plaats is waar de meeste klappen opgevangen worden weten we al bij de eerste stroomversnelling. Gelukkig is het water van zulke kwaliteit dat ik het veilig kan doorslikken.

De tocht is te mooi om te beschrijven. We voelen ons af en toe net indianen die een paar honderd jaar geleden de rivier afzakten op naar een volgende plaats om een nederzetting te stichten. Monique ‘de Krijger’, ja het is een inkopper. Op plekken varen we in een kloof tussen 400 meter hoge rotswanden in. Na een uur gaan we ergens aan land en lopen tegen de stroom in naar een waterval die daar naar beneden dendert. Prachtig, prachtig, prachtig! Als een regisseur een film gaat maken over een stel mensen die het paradijs ontdekken heb ik dé tip voor hem.

Helaas hadden we zelf geen goede outdoorcamera bij ons zoals een Gopro. De Panasonic van Cristos maakt redelijke foto’s maar de volgende keer moeten we toch maar zelf een GoPro meenemen. Monique, jij wilt toch ook mooie foto's?.

Na deze wat langere stop worden we af en toe nog getrakteerd op een 'douche' vanuit de rotswand en kunnen we drinken van nooit stoppende stralen natuurlijk bronwater.

Het is allemaal even prachtig. Cristos heeft er duidelijk ook zin. Steeds als hij weer een foto van ons maakt zegt hij ‘nice’. Als we achteraf de foto's bekijken snappen we waarom. We zien er niet uit.
De actie op deze foto's ziet er zeg maar 'tam' uit. Tijdens de wilde passages (hebben we echt gehad) had Cristos zijn handen nodig om te sturen en kon dus geen foto's maken. 'T is maar dat je het weet.

Na in totaal 2 uren komen de restanten van de door de wateroverlast van februari verwoeste oude boogbrug van Plaka in zicht, en even later onze camper met het busje van Cristos.

Het was méér dan de moeite waard, daar zijn we het allebei over eens. We pellen ons af en helpen Cristos en zijn bijrijder de boot op het dak van zijn bus te tillen, en rekenen 60 euro af, plus een tip.
Ook weer meer dan waard.

Active Nature, wij zeggen: doen!

Moe maar voldaan maken we op deze superplek tosti’s. Gewoon maar keilekker.
Tijdens het maal kleurt de lucht zoals we nog nooit gezien hebben. Heel even is het alsof de wolken in brand staan. Bijzonder!

Het was weer een topdag!

Truste

Maandag 25 mei 2015 overnachten bij de ijzeren Plaka brug, Griekenland
39.45488   21.03406