Zaterdag 23 mei 2015

Zaterdag 23 mei 2015
KM 42889

Ontwaken ergens buiten Ioannina bij Garage Express Service
39.594243  20.863335

De wekker van mijn Samsung Note ‘loopt af’ om 07:00 uur. We willen op tijd klaar zijn want stel dat de monteur al wat vroeger komt dan 08:30 uur. Dat doet hij niet maar 08:40 vinden we helemaal prima. Ook deze man spreekt zo goed als geen woord Engels maar gelukkig is er ook een mooie Griekse secretaresse aanwezig die e.e.a. vertaalt.
Eerst nog maar eens wat dingetjes proberen. Gelukkig start de bus niet. Stel je voor dat de motor meteen aangeslagen was, dan was de oorzaak misschien niet gevonden en hadden we vervolgens een dag later écht in the middle of nowhere gestaan.

Ik denk te begrijpen dat de monteur ook verwacht dat het de startmotor is. De bus wordt opgekrikt en als eerste moet de monteur de beschermplaten onder de motor verwijderen. Hij vraagt me om te starten maar het ding slaat niet aan. Dan rommelt hij wat ...

onder de bus, ik moet nog een keer starten, en warempel…hij loopt!
Zelfverzekerd komt de monteur aan de beker Frappé lurkend (want dat doen ze bijna allemaal hier de hele dag) weer vanonder de auto tevoorschijn.  Ik weet nog niet wat er aan de hand is maar ben nu al blij.
Hij haalt binnen nog wat gereedschap en komt vervolgens na 10 minuten met iets onder de bus uit waarvan ik denk dat het de startmotor is. Ik volg hem naar de werkplaats waar hij het ding demonteert en doormeet. Inderdaad, de startmotor is kapot. Of hij hem kan repareren is even onduidelijk. Ik ga maar weer even naar Monique in de bus om verslag uit te brengen. Een half uurtje later komt de mooie Griekse secretaresse met een briefje bij ons en vertelt dat een nieuwe originele Bosch startmotor voor onze Ducato €452,- kost en de werkplaatskosten €120,-. Of wij het goed vinden dat het vervangen en gemonteerd wordt. Ja uiteraard, wat moeten we anders. Als we vragen wanneer dat dan kan, vertelt de mooie Griekse secretaresse dat ze dat ding al hebben en onmiddellijk gemonteerd kan worden. We kijken ze waarschijnlijk een beetje ongelovig aan want ze zegt ‘You can see it before it’s put under the car’.

Nou ja zeg, we niet blij om zoveel geld kwijt te zijn, maar zo’n snelle service moeten we thuis nog maar eens zien te krijgen!

Afijn, puntje bij paaltje is de camper 10:45 uur klaar. Alleen moeten we cash afrekenen (tja.. Griekenland…) en omdat we dat niet bij ons hebben rijdt de monteur met Monique in die hele grote sleepwagen naar een pinautomaat in de stad. Da’s dan ook weer Griekenland.

Rond 11:00 uur kunnen we onze reis weer vervolgen.
Dus: iedereen keibedankt! De Europeesche, SOS NKC en zeker ook de garage en de monteur voor de ontzettend adequate afhandeling!!

Van Ioannina rijden we door de prachtige en redelijk onbekende Tzoumerka. Een bergachtig en zeer vruchtbaar gebied. Wildstromende rivieren en een variëteit aan planten en bloemen waar Oostenrijk in het voorjaar jaloers op kan zijn.

Toeristen kom je er waarschijnlijk weinig tegen. Wij zien in ieder geval niets wat er op lijkt.
We rijden richting Kalarytes omdat we daar morgen willen wandelen. Op weg daarheen doen we het in de rotswand gebouwde Holy Monastery of Kipina aan. Op een Grieks stel na zijn we er de enigen. Monique doet haar uiterste best om aan de ons inmiddels bekende Griekskloosterbezoekkledingvoorschriften te voldoen. Alleen haar kuiten blijven onbedekt maar omdat die nog van een maagdelijk soort wit zijn moet dat geen probleem zijn.



Helaas komen we niet verder dan tot de toegangspoort van de werkelijke verblijfsruimtes en houden we het bij wat plaatjes van de buitenplaats en de buitenkant.

Dan verder. De wegen worden er niet beter op maar wel steeds steiler, en de haarspeldbochten steeds scherper. Met onze smalle en niet te lange bus met zijn 3.0 liter en 160PK goed te doen, maar veel groter moet het allemaal niet worden denk ik. Helaas ontbreekt op onze bus een achterwielaandrijving, dat zou toch nog prettiger zijn in de scherpe en zeer steile bochten.
Met een camper van meer dan 7 meter en een lange oversteek achter de achteras denk ik dat je de Tzoumerka beter kunt vermijden.



We komen aan bij Kalarytes. Wat ik al in Google Street View had gezien (een heel groot deel van Griekenland is al ‘gestreetviewd’), is dat we de bus waarschijnlijk niet kwijt kunnen aan het begin van het dorp (van onderen af komend). Ik heb wel een plek gezien hoger gelegen aan de achterkant van het dorp op een simpele P bij een kerkhof. Als we toch even stoppen onderaan bij de in het dorp doodlopende weg komt een oud Grieks manneke met Parkinson meteen al hoofdschuddend naar ons toe. We hebben al snel door dat hij ons niet bij voorbaat al niet mag maar dat het aan zijn ziekte ligt.
‘Parking up’ ( :) )zegt de ontzettend veel vriendelijkheid uitstralende man, wijzend met zijn vinger in een constant veranderende richting, maar waarschijnlijk toch naar in de buurt van de kerkhof-P boven het dorp gelegen. En dat wisten we eigenlijk al. We bedanken hem met een gemeend hartelijk ‘Efcharisto poli’ en stijgen nog iets verder tot we bij de P aankomen die al zo goed als vol staat met een stuk of 8 auto’s. We parkeren onze bus in de berm bij een monumentje van mogelijk de zoveelste Griek die van de berg is gereden en lopen rond 16:00 uur het dorp maar eens in.

Het dorp is voor een heel end verlaten en hangt van de typische ezelspad-steegjes aan elkaar. Naaldhakken zijn not-done hier.
Veel huizen zien er verlaten uit met verwaarloosde ‘tuintjes’. Zeg maar een stukje grond met gras erop waar een flinke Griekse geit de hele zomer zijn buik vol aan kan eten. Uiteindelijk komen we op een soort van dorpscentrum uit; niet meer dan een binnenplaats waar een stuk of vier tavernes aanstalten maken om binnenkort de eerste toeristen van het seizoen te ontvangen. De boel wordt gelucht en stoeltjes van een nieuw laagje vernis te voorzien.

genoeg huisjes als deze staan verlaten

We komen langs een taverne waar wat Grieken zitten te drinken en die volgens een bordje van de een of andere internationale organisatie een 9.1 heeft gekregen. We ruiken een typische Griekse etenslucht, kijken elkaar eens aan en denken hetzelfde. ‘Zullen we eens horen of we wat kunnen eten?’

‘Can we eat now?’ vragen we de er als uitbaatster van de taverne uitziende dame op het terras. ‘Yes you can’.
We zoeken een tafeltje met een uitzicht op iets wat er als een poster uitziet maar gewoon een stukje Tzoumerka is. Mensen, het is hier zó mooi! Als we thuis of onderweg met bekenden en niet-bekenden wel eens over Griekenland praten merken we dat velen die er nog nooit zijn geweest toch bijna altijd alleen maar die plaatjes van de blauwe stoeltjes, de gekleurde bootjes, en de witte huisjes met blauwe daken voor zich hebben.

Maar Griekenland is zoveel meer! En we willen dat graag laten zien via onze blog.

De eigenaresse(?) komt bij ons aan tafel zitten met een bloknootje en een potlood. ‘I wil tell you what you can eat’. Zo gaat dat buiten het seizoen. Mocht er al een kaart zijn dan staat daar vaak het totaal op van wat er in het hele seizoen te eten is. Maar buiten het seizoen kun je beter maar niet al teveel tijd besteden aan een eventuele kaart, want mocht je na tien minuten eindelijk je keuze hebben gemaakt dan zul je vaak te horen krijgen ‘I am sorry, we don’t have it now, but we have special ……  ‘

Vandaag kunnen we ook niet al teveel, en al helemaal niet om de ‘special vegetables from our village’ en de ‘Greek salad from our own garden’ heen.
Dat doen we dan maar samen met ‘grilled lam’ voor Monique en ‘grilled pork’ voor mezelf. De enige andere keuzes wat betreft vlees zijn ‘beef’ (niet meer dan een edele hamburger) en ‘souvlaki’ (niet meer dan grilled pork aan een spie). Wat maakt het uit. Het is gewoon keileuk hier.

Waar we helemáál niet omheen kunnen is de Tsipouro, ook al van eigen druiven. Ja ja, eigen gestookte Tsipouro, dat kennen we, daar kun je flink achteruit van gaan lopen.
Deze is niet zo sterk zegt de dame. Als we toch nog twijfelen zegt ze ‘you try, it’s from me’.

zóóó sterk

Als we hem even later krijgen vragen we ons na de eerste nip af wat dan wél sterk drinken is.  Bij Monique slaan de tranen in haar ogen en bij mij bekant tussen de billen. Er móet iets fout zijn gegaan bij het van generatie op generatie overgedragen recept, dat kan niet anders.
Voor de rest houden we het toch maar op een wit wijntje bij het eten.

Als we zo om ons heen kijken zien we bij de buitengrill (off-duty nu) een grote foto van de kok bij diezelfde grill met een bord in zijn handen met daarop de tekst ‘Merkel go home!!’.
Als even later een local aan ons tafeltje een babbeltje komt maken en ons vraagt ‘where are you from?’ zeggen we meteen ‘We are not from Germany!. We are from Holland’. Het kan maar beter meteen duidelijk zijn.

Nadat we nog het een en ander aan tips ontvangen hebben voor de omgeving rekenen we €25,- af en krijgen zowaar twéé bonnetjes.  Dat moet ook wel met een 9.1 waardering, al staat de naam van het etablissement niet erop.

Richting onze bus lopen we langs de oude kerk van het dorp. De nieuwe is bij de P waar we geparkeerd staan. De deur staat open en we zien dat er een paar mensen bezig zijn olielampjes te vullen. Op de vraag of we binnen mogen kijken krijgen we een zeer enthousiast ‘Nè’, het Griekse woord voor onze ‘ja’ wat hier dan weer ‘Ochi’ is.

Een man en vrouw zijn dus lampjes aan het vullen en het blingbling werk aan het poetsen. We kunnen geen enkele woord buiten Grieks met ze communiceren en ondanks dat we al vele jaren in Griekenland komen zijn we dan snel klaar met ons zeer klein Griekse-woorden-bestand.
Maar cijfers in de lucht schrijvend en naar de vloer wijzend maakt de man ons snel duidelijk dat de kerk uit 1480 is. Van binnen compleet beschilderd met - nu vage - beeltenissen van heiligen en andere heilig uitziende figuren. Veel wijzer worden we niet maar het is prachtig binnen en de mensen zijn uiterst vriendelijk.

'thriller'

Terug bij ‘onze’ (nieuwere) kerk zien we een flinke bedrijvigheid op het kerkhof. Er lijkt een flinke opknapbeurt aan de gang te zijn. Er is net gemaaid en de graven en de paden worden geveegd, met water schoongemaakt, en nieuwe olielampen worden aangestoken. Het hele dorp lijkt aan de gang te zijn, wat niet veel is want we hebben net bij de taverne nog gehoord dat er in de winter slechts ‘five old people’ in Kalarytes wonen. Zeker twee ervan zijn hier nu ook bezig. Echt van die typische oude Griekse vrouwtjes. Zo van een afstand lijkt het wel de setting van een Griekse variant uit de clip ‘Thriller’ van Michael Jackson.

Als we rond de bus hangen komt er met veel gesputter een oud aftands busje parkeren net voor ons. Er komen wat mensen uit (zo te zien locals) die bepakt en bezakt richting dorp lopen. Bij het kerkhof worden ze aangehouden door een (echt?)paar dat van het kerkhof komt. De net aangekomenen lijken getrakteerd te worden op iets lekkers. Dan worden wij ook gewenkt en krijgen uit een grote schaal iets wat nog het meest lijkt op de inhoud van een appelflap op een servetje op onze hand geschept.
In ieder geval traceren we al snel kaneel, rozijnen, walnoten en suiker.


Zo lekker en leuk! We trakteren het stel op onze bekende gele-klompjes-sleutelhangers en ze gaan met veel plezier op de foto.

Wat een mooie en leuke dag in Griekenland weer!

Truste.

Zaterdag 23 mei 2015
KM
Overnachten op een P bij het kerkhof aan de rand van Kalarytes, Griekenland.
39.58411   21.12496

overnachting vandaag

route vandaag