mm2greece2015: Dinsdag 2 juni 2015

Dinsdag 2 juni 2015
Ontwaken in een baai bij Nies, Griekenland
KM 43656
39.110399 22.936109
39°06'37.4"N 22°56'10.0"E / 39.110399 22.936109

Ook nu staan we weer even op bij zonsopkomst om daarna weer verder te slapen.
Het is hier een goeie plek voor een overnachting en ook best wel om nog een dag te blijven, maar we willen vandaag naar het eiland Evia. Eerst een snel ontbijt want we willen de ferry van half tien halen. De watertank nog vullen bij ....

de douche en dan weg.

ontbijtuitzicht

Uit het WOMO boekje van ons hadden we gehaald dat de laatste boot om 17:30 uur gaat en dat hij om de 2 uren gaat. Ons rekenwerk kwam dusuit op 07:30, 09:30 enzovoorts.

eens wat anders dan beren op de weg

Maar helaas, als we om 09:20 in het haventje van Glyfa aankomen is de ferry om 09:00 uur vertrokken en gaat de volgende om 11:00 uur. Aan het rekenwerk lag het niet, het schema is gewijzigd.

Dan parkeren we de bus maar aan de kade onder een paar tamarisken, met onze blik op de vaarroute (we zien onze boot nog in de verte), en zetten een bakkie. Als ik de grote Wifi-antenne op het dak van de bus uitklap ontvang ik een prima gratis signaal van de Port Glyfa.

Dan kan ik mooi nog wat op de blog zetten, en Monique met Tonnie en Thea skypen. Al skypend loopt Monique met haar tablet door het haventje en stelt en passant via het beeld aan T&T een Griekse dame voor, die zegt ‘tablet?’ als Monique voorbij wandelt.

Rond 10:30 zien we de ferry alweer terugkomen en dan rijden we naar het ticketkantoortje, waar ik de tickets koop, nog steeds allemaal gevolgd door T & T via de beeldskype. Leve de techniek, zo krijgen ze mooi een stukje live-vakantie mee.
Als we uiteindelijk de ferry oprijden valt het signaal weg. Dag Tonnie, dag Thea.

Eenmaal op de ferry geparkeerd gaan we naar het bovendek waar we het inschepen kunnen volgen. De ferry is van het formaat uit-de-kluiten-gewassen-Maas-of-Waal-pont, dus dat is zo gebeurd. Het wordt nog even spannend als een vrachtwagen nog de pont op wil, de kapitein dat blijkbaar niet wil, en de chauffeur net op tijd zijn auto een stukje terug kan rijden, anders was de bumper wel mee gegaan met de overtocht.
En dan kunnen Grieken gebaren en schreeuwen als geen ander.

De Pappas (pastoor) was nog wel op tijd binnen. Die zat in een bus met waarschijnlijk leden van zijn kerkgemeente, die een uitstapje maken. Mocht de Heer het allemaal niet meekrijgen, dan zorgt de videocamera van de pappas wel dat Petrus straks aan de hemelpoort alles nog eens op zijn gemak kan nakijken.

In een klein half uurtje zijn we aan de overkant. We gaan linksom het eiland, en komen door het leuke dorpje Neos Pirgos wat er netjes uitziet. Een jachthaventje met de betere jachten zo te zien. Ook op de ‘botenparkeerplaats’ er tegenover liggen zeker niet alleen afgeschreven vissersbootjes. Net buiten het dorpje zien we een aardig plekje om eerst eens wat zon op te doen, want dat is er nog niet echt van gekomen. Het strandje is niet geweldig groot, maar achter de grote tamarisk is het aardig staan. Het strand is vrij rommelig. Er is wel al een begin gemaakt wat rommel op hopen bij elkaar te harken maar her en der ligt nog van alles. Tja, dat is Griekenland ook. Een ongelooflijke berg afval kun je er langs de weg en langs het water tegenkomen.
We maken een stukje strand voor onszelf schoon en zetten ons voor de zon te kijk.

Niet veel later komt er een typische Griekse aftandse pick-up met een luidspreker op het dak vlak bij ons parkeren. We blijken gezelschap te krijgen van een knoflookboer met vrouw en zoontje. Monique zegt dat het Grieken zijn, ik dat het Roma’s zijn (wat verder niets slechts hoeft te betekenen…). Ze halen een hele berg knofloken uit de pick-up en zij gaat dat op het strand onder de tamarisken op een creatieve manier aan mekaar zitten vlechten. Als Monique hem vraagt ‘what is it’ komt de onbehouwen beer naar ons toe met een streng en zegt iets wat we niet verstaan. Nou ja, hij houdt het ding omhoog en trekt uit een pak geld uit zijn zak een briefje van vijf. Het is een beetje veel knoflook maar tegen de tijd dat we weer thuis aan het werk moeten zal de adem wel weer fris zijn.

We doen de ruil en zonder verder een woord of gebaar te maken loopt hij weer weg. Zij blijven de hele middag op het strand bezig. De man praat constant met enorme stemverheffing. Ik zeg tegen Monique ‘dat is zo'n vent die zijn vrouw slaat’. Monique gelooft nog steeds in de goedheid van alle mensen, maar ik meen beter te weten. Ik zeg ‘weet je nog op Kefalonia, toen die zigeuner zijn vrouw zo gruwelijk in het gezicht sloeg’. Nee, Roma-vrouwen hebben het niet altijd makkelijk.

Wat later duikt hij onder zijn motorkap. Dan komt hij naar ons toe en onbehouwen roept hij van alles en maakt een gebaar van iets als een schroevendraaier of zo. Ik mag die vent echt helemaal niet en ben zeker niet van plan om vanuit onder onze zitbank onze uitgebreide gereedschapskist te halen, want daarvoor moet ik echt capriolen uithalen. Ik heb nog een klein onaangeroerd koffertje achterin liggen. Zo’n setje waar elk gereedschap in een vorm zit gedrukt. Ik denk ik pak dat wel. Ik loop met dat setje naar hem. Hij grist iets uit de koffer waar die niks mee kan en flikkert het zo weer terug. Dat doet hij ook met alle andere dingen. Een stemmetje in mijn hoofd zegt ‘Michel gedraag je, laat hem maar, tel tot tien en verder, want zo’n vent is met vechten grootgebracht’. Alles draait om overleven bij zulke jongens en in dit geval is dat door met het hele gezin knoflookstrengen maken en verkopen. Of er ook nog wat gejat wordt laat ik hier maar in het midden, anders wordt ik weer beticht van vooroordelen en zo.

Als hij inziet dat hij niks met dit gereedschap kan, gooit hij de kap dicht, kijkt me nog niet geeft geen blijk van bedankje en rijdt zo weg richting dorp om even later weer terug te komen. Na een paar uren knoflook knopen op het strand rijdt de hele bups weer weg zonder ons ook maar een blijk waardig te gunnen. En een hele berg afval op het strand achterlatend.
Wat een ongelooflijke onbehouwen asociale onbeschofte kutzigeuner. Dat is ongeveer wat ik tegen Monique. Waarschijnlijke ben ik nog bijvoeglijke naamwoorden vergeten.

In een wat relaxtere sfeer grillen we een stukje vlees buiten, eten dat met een salade en wat bier, terwijl verderop een hele bups inktvissen gemolesteerd worden.
We besluiten hier te overnachten, maar morgen zoeken we naar een betere plek.