http://mm2austria2012.blogspot.com/p/kaart.html

maandag 1 juni 2015

Maandag 1 juni 2015

Maandag 1 juni 2015
Ontwaken op het strand van Agio Ellada, Griekenland
KM 43439

39.680605   22.887648

Het was een nacht vol dierengeluiden, met in de hoofdrol een nachtegaal die bijna de hele nacht doorging (maar daarvoor heet je dan ook een nachtegaal), en halverwege de nacht een hond die ongeveer een uur lang als een gek bleef blaffen.
Eigenlijk wel vreemd, van die nachtegaal zeg je ‘ach hoor haar toch eens mooi fluiten’, en de hond zou je verrot schelden, misschien wel de zoveelste schop willen geven, en in ieder geval op zijn minst wegjagen.
Maar die nachtegaal heeft het mogelijk uitstekend naar de zin, goed gegeten en zit nu de hele nacht te flirten met de nachtegaal in de next tree, terwijl de hond misschien wel gewoon ...
op het punt staat om van de honger te sterven, en hij blaft of iemand hem alsjeblieft wat te eten wil geven.
Maar nou heeft iemand dat zo bedacht dat die nachtegaal fluit en de hond blaft. Wat nou als de nachtegaal de hele nacht in de boom zou zitten blaffen en de hond mooi fluiten? Dan is dat vogeltje opeens zo leuk niet meer en zou je hem uit de hoogste boom willen schieten. En er zou geen hond meer honger lijden. Nee, het is niet goed verdeeld.

Water tanken geen probleem in Greece
We gaan vandaag de Pilion in. Al zovele jaren komen we met de camper in Griekenland ,maar de Pilion is er nooit van gekomen. Ik meen wel eens de indruk gekregen te hebben dat het er erg toeristisch is maar we moeten het maar eens zelf meemaken. 

Eerst willen we inkopen bij de LIDL in Volos, en vandaar naar een camperplaats aan de oostkust. Zoals gewoonlijk nemen we de landschappelijk mooie route en niet de snelste. Volgens de navigatie doen we er dan 20 minuten langer over. Op 2 uurtjes rijden (naar Volos) maakt dat dan ook niet zoveel meer uit.

In het begin gaat het goed… tot we ergens door een dorpje moeten (eigenlijk moest dat dus niet) dat Elafos blijkt te heten.
We lachen nog wat als we op een heel klein kruispunt komen waar zowaar midden op een bord staat met het internationaal erkende symbool van een rotonde.
We vermoeden dat iemand uit dit dorp het bord ergens uit de grote stad gejat heeft en op dit punt geplaatst om Elafos enig aanzien te geven. Want de ‘rotonde’ is zo klein dat we bijna de achterkant van onze eigen bus zien.

Als we staan te twijfelen welke kant nu op te gaan komt er een Griek naar onze bus, en als we vragend uitspreken ‘Volos?’, wijst hij een weg in waar we toch wel wat twijfels bij hebben. Maar vooruit, we doen het toch maar. Het lachen om de rotonde zal ons snel vergaan. Als we de andere 2 navigatieprogramma’s ook nog erbij roepen komen we er helemaal niet meer uit. Denken we eindelijk met zweet tussen de billen het dorpje uit te zijn, komen we er vanaf een andere kant weer in. Dan durven we niet verder meer omdat het te steil en te smal wordt. Ik blijf met draaiende motor staan terwijl Monique vooruit loopt om de straat te verkennen.
Het hele dorp (4 á 5 mensen) loopt zowat uit om d’r te helpen. Vanaf een afstand zie ik iedereen druk gebaren, en ik zie ook wel aan de lichaamstaal van Monique dat ze er niks van begrijpt. Dan komen ze naar de bus gelopen. Een oudere man die alleen maar Grieks spreekt, en een jong stel wat zeer beperkt Engels spreekt maar waarvan de jongeman zeer goed is in richtingsgebaren, proberen mij ook de juiste weg naar Volos duidelijk te maken.

Uiteindelijk wordt onze Griekse taalkennis wat betreft ‘links’, ‘rechts’ en ‘rechtdoor’ weer aardig opgefrist. Ondertussen heb ik wel stiekem in de navi’s de routeplanning al gewijzigd naar ‘snelste route’ en denk ik er wel uit te komen als ik de route op het scherm zie.
Maar de man blijft onophoudelijk door het open venster in een stortvloed Grieks tegen me praten, terwijl hij ondertussen toch in de gaten moeten hebben dat ik er helemaal niks van snap.
Dan gaat hij hangende aan mijn raam over op de universele beeldende mannentaal die overal ter wereld hetzelfde is. Wijzende naar Monique, die inmiddels weer naast me zit, meen ik gebaren te herkennen van een grote boezem en een ‘wat-kost-dat'?-knipgebaar, vergezeld van een knipoog en een geile lach.
Ik begrijp: of hij vindt dat ik goed geld kan vangen voor Monique, en/of hij wil d'r kopen. Ik steek tien vingers op en maak een bhhééééhhh geluid waarop hij ochi (nee)zegt.
Jammer, maar voor minder dan tien geiten doe ik d’r niet weg.


Oneerlijke bedoelingen?

Dan via de snellere en betere weg naar Volos. Een grote plaats, die hebben we al lang niet meer gehad. Er zijn meerdere LIDL’s, we nemen het filiaal dat het verst van het centrum ligt. We slaan goed in want mogelijk staan we dagenlang op een stil stuk strand zonder winkels in de buurt.

Van Volos gaat het naadloos over in het relaxed uitziende Agria met de vele eettentjes en terrasjes aan het water. Het is goed heet vandaag en de Grieken hebben Pinksteren dus alles zit vol. Via de hoofdweg aan de westkust van de Pilion steken we voorbij Koropi dwars over naar de oostkust. Ondertussen hebben we langs deze weg ook al diverse grote en modern uitziende campings gezien ,en dat vinden wij over het algemeen geen goed teken (toeristisch en problemen met vrij kamperen). We hebben via het internet en het boekje van WOMO een mooie baai gezien die perfect lijkt voor ons (39,27466°N 23,28300°E), en dat is nu ons doel.

Het laatste stuk weg erheen belooft heel veel. Aan weerszijden dichte begroeiing waar onze bus net tussendoor past, steil afdalend en de baai tot op het laatste moment voor het oog verbergend. De spanning stijgt…. totdat we een berg auto’s geparkeerd zien in de baai, veel mensen op het strand, zelfs kamperend met kleine tentjes. We moeten met ingeklapte spiegels tussen een stenen omheining van een huis en aan de andere kant van de 'weg' geparkeerde auto’s door waarbij we aanwijzingen krijgen van enkele Grieken. 
Ik word daar zo chagrijnig van, van zo’n berg volk in een paradijselijke baai, dat wil je niet weten. Na een kort overleg vertrekken we heel snel.
In het eerstvolgende dorpje overleggen we wat te doen. Via SMS vraag ik Digiwalker (Rene en Door, die iets verderop bij Paltsi staan) hoe het daar is, en krijg ik te lezen dat als we wachten tot alle Grieken weg zijn, we er net tussen passen met onze bus. Rene bedankt, maar waarschijnlijk is het voor ons niet het juiste moment op de Pilion of is de Pilion niks voor ons. We denken beide.

We besluiten vrij onmiddellijk dat we de Pilion gaan verlaten en naar het eiland Evia gaan. Dit eiland wat via een paar bruggen verbonden is met het vasteland is op Kreta ná het grootste eiland van Griekenland. Toeristisch redelijk onbekend behalve voor de Grieken zelf die er graag heen gaan. En dan met name Grieken uit Athene.
We zijn er ooit al eens geweest tijdens onze tweede Griekenland-met-de-camper reis, maar weten er eigenlijk niet zoveel meer van.

Dus weer terug naar de kop van de Pilion en via Volos richting Glyfa, waar ook een ferryverbinding is met Agiokambos op Evia. Mocht je denken ‘hé, in Agiokambos zijn ze toch ook pas geweest?’, dat klopt maar dat was een andere.
We hebben in het boekje van WOMO gelezen dat de laatste ferry naar Evia 17:30 uur vertrekt, maar die gaan we waarschijnlijk niet mee halen. We zoeken een overnachtingsplek op niet al te grote afstand van Glyfa en komen uit in een leuke baai bij het plaatsje Nies.
Er staat slechts één andere camper langs de grasstrook aan de waterkant, en slechts enkele auto’s van Grieken. Maar er zijn ook een paar heel leuke krakkemikkig uitziende kantina’s á lá reggae style. Nadat we de waterkant hebben afgereden om te verkennen waar we de bus  straks zullen plaatsen voor de avond en nacht, rijden we een stukje terug naar de dichtstbijzijnde kantina, op een paar honderd meter afstand.


We voelen ons gelijk helemaal ‘Yeah man’ als we iets gaan bestellen aan de keet. De keuze is niet zo groot, maar een hotdog Greek style with-everything-on-it lusten we wel.
Een groot gegrild broodje (type sesamstokbrood) met een vulling van worst, gebakken aardappels,  tomaten, en mayo/ketchup/mosterd.
Dit alles vers bereid door een rauwe Griekse dame met een kont gelijk die van Jennifer Lopez. Als ik even later terwijl we op de broodjes wachten bier ga bestellen, en tegen de dame op mijn beste Grieks zeg ‘Efcharisto Poli’, krijg ik een knipoog met ‘Kala’. Poeh, dat doet me goed. De sfeer zit er in.

Ook de rest van de avond. Nu we al gegeten hebben is er nog tijd om even te zwemmen (ik dan, Monique vindt het te koud), en de haren te wassen (Monique dan, ik vind het te koud) onder één van de buitendouches die hier zijn.
In de verte klingelt en béht een kudde geiten. De beheerder ervan komt even later op de werkmansbrommert aangereden en stopt bij onze bus. Het gebruikelijke ‘where are you from’ gevolgd door ‘Hollandía’ (let op de klemtoon, op de ‘i’) volgt.
Hij vertelt dat hij Jimmy heet, een echte Griek dus... Hij vertelt dat hij in het dorp iets verderop woont, hier een flink stuk grond met olijfbomen heeft, wat geiten, een vrouw, een zoon van 25 die George Cristos heet, en de olie van deze olijfbomen verkoopt voor €7,50 per zelf gevulde ex-mineraalwater-fles van anderhalve liter. Voordat we het in de gaten hebben heeft hij al een fles uit zijn werkmansbrommerttas getoverd. Een zakenman dus. Monique ruikt aan de olie, ziet en ruikt dat het goed is, en we nemen twee flessen af.
Ach, het dieje mins ok wat.

Met de volle maan zou het een prachtige avond zijn om lang buiten te zitten, ware het niet dat de vele motten dat ook vinden. Daar motten we niks van hebben dus we keuvelen en borrelen in de bus de avond maar verder door.


Leuke plek hier. Truste!


Maandag 1 juni 2015
Overnachten in een baai bij Nies, Griekenland
KM

39.110399 22.936109

39°06'37.4"N22°56'10.0"E / 39.110399 22.936109

route vandaag

Geen opmerkingen: